ED ALSTROM groeide op in Ridgewood, New Jersey, speelde als 5-jarige orgel en als tiener gitaar en basgitaar. Kreeg pas op 12-jarige leeftijd een piano met een kapot mechanisme dat hij activeerde door er een stofzuiger op aan te sluiten en deze achteruit te laten draaien. Ed is ondertussen een muzikant in de breedste betekenis van het woord. Hij is naast songwriter en multi-instrumentalist een bluesman, maar is ook kerkorganist en koordirigent geweest, gitarist, dirigent van een mandolineorkest, Broadway muzikant, radio-dj en keyboardontwerper voor Casio. Daarom is zijn muzikale carrière naast divers ook heel rijk en bleven meerder Awards uiteraard niet uit. Alstrom heeft opgetreden met o.a. Bette Midler, Chuck Berry, Leonard Bernstein, Herbie Hancock, Odetta, Ronnie Spector, Steely Dan, Blood Sweat and Tears, Jimmy Vivino, Robert Hill, Rob Pararozzi, Hubert Sumlin, John Sebastian e.a. Hij zal dit jaar op de IBC de North Jersey Blues Society vertegenwoordigen in de solo/duo-categorie.

Ed Alstrom debuteerde in 1996 met ‘The Record People Are Coming’. Deze maand verscheen zijn vierde studio album ‘FLEE THOUGH NONE PURSUE’. Op het album zingt Alstrom de lead- en achtergrondzang, speelt op keyboards, gitaren, sax, accordeon en synthesizers en bewijst hij 18 nummers lang een geweldige songwriter te zijn. Er zijn bijdragen van bevriende gasten als gitarist Robert Hill, saxofonist Jerry Vivino, mondharmonicaspeler Rob Paparozzi, zanger Ula Hedwig en een prachtige lyrische bijdrage van Kay Murcer. Zijn vrouw Maxine speelt piano en hij kan rekenen op drie drummers: Don Guinta, Frank Pagano en Dennis Diken (The Smithereens).

De opener “Be Nice!” lijkt op een oproep al is het meer een vraagstelling: "I wonder what it might be like, If folks would just be nice…". Little Milton’s blues-klassieker, "The Blues Is Alright" inspireerde Alstrom toen hij “Blues Ain’t Right” met een eigen tekst schreef: “Nobody's blues are unimportant, nobody's misery is trite, nobody's served right by sufferin' and the blues ain't never all right…". Op “Slow Blues” levert Robert Hill de gitaarpartij en op de titeltrack lijkt Ed te lijden aan achtervolgingswaanzin: “Ik woon langs de snelweg 49, ik vlucht hoewel me niemand achtervolgt... Er is iets met het zuiden, wat achter me is, is er niet, ik vlucht hoewel me niemand achtervolgt…". “The Truth” is een shuffle met Jerry Vivino die sax toegevoegt en “Sick” doet je zeker denken aan het klassieke Doc Pomus-nummer "Lonely Avenue", maar ook nu weer met Alstrom-achtige lyrische woorden als "Sick of livin' and dyin' all at the same time, sick of tryin', sick of cryin', sick of this saga that's nobody's drag but mine…". “Always Near” is een melodieuze love song waarvoor Kay Murcer de teksten schreef.

Op de “The Record People” zit zijn vrouw Maxine achter de honky-tonk piano terwijl Alstrom zich afreageert tegen de muziekindustrie: “The record people are coming… The record people came tonight, they came to dig my grave…”. Daarna levert Rob Paparozzi mondharmonica op “Sometimes” en is Frank Pagano de drummer op “Screwed”. Na “H-O-P-E-L-E-S-S” gaat het op “Great Notch” over zijn favoriete kroeg, waar “je kunt decomprimeren of gewoonweg kunt delibereren…”. “Fruitcake”,met New Orleans piano in Professor Longhair stijl, is opgedragen aan een gekke vriendin. Naast Don Guinta op drums levert Jerry Vivino de sax. “Yours Is a Place” is een frêle love song: “I long to live my lifetimes at your place, extasy, ecstatic, I long to live my life at your place” en op “Success” zit Alstrom zelf achter de piano. Na de wat wrange ode, “Crossfire” met Denis Diken achter de drums en na de rocker “I Drunk, You Drive” rest er nog “Don’t Cry at My Funeral” om de lange reis af te sluiten. Hier is Maxine Alstrom te horen op akoestische piano. Alstrom zelf sluit af met de woorden: “Don’t cry for me, I’m happy, I’m free, and I won’t be cryin’ for you…”. Duidelijker kan m.i. niet.

“’FLEE THOUGH NONE PURSUE’ is op reis gaan met ED ALSTROM. Een betoverende lyrische reis, met levendige fantasievolle verhalen, woordentovenarij en véél uitzonderlijke artisticiteit…”

Eric Schuurmans

‘FLEE THOUGH NONE PURSUE’: Track list: 01.Be Nice! – 02.Blues Ain’t Right – 03.Slow Blues – 04.Flee Though None Pursue – 05.The Truth – 06.Sick – 07.Always Near [w/ Kay Murcer: lyrics] – 08.The Record People – 09.Sometimes – 10.Screwed – 11.H-O-P-E-L-E-S-S - 12.Great Notch – 13.Fruitcake – 14.Yours Is a Place – 15.Success – 16.Crossfire – 17.I Drunk, You Drive – 18.Don’t Cry at My Funeral | Music/Lyrics by Ed Alstrom, w/ or as [noted] | Credits: Ed Alstrom: organ, lead+ b-vocs, guitars, sax, synth / Robert Hill: guitar / Jerry Vivino: sax / Rob Paparozzi: harp / Ula Hedwig: vocs / Kay Murcer: lyric contribution / Maxine: piano / Don Guinta, Frank Pagano & Dennis Diken: drums

Discography ED ALSTROM:Flee Though None Pursue [2025] | Gettin' Organ-ized' [2009] | Acid Cabaret [2003] | The Record People Are Coming [1996] |